ادبیاتفرهنگ و هنر
تفسیر عارفانه از شعر مولانا: راز روح و نفس
مولانا رابطه روح الهی و نفس انسانی را با تمثیل شیر و آهو بیان می‌کند. او انسان را ترکیبی از محدودیت‌های دنیوی دانسته است.
به گزارش سبک ایده‌آل، مولانا در ابیات:
چو شیر پنجه نهد بر شکسته آهوی خویش
که ای عزیز شکارم چه خوش بود به خدا
و
نی که تو شیرزاده‌ای در تن آهوی نهان
من ز حجاب آهوی یک رهه بگذرانمت
رابطه میان روح الهی و نفس انسانی را با تمثیلی شاعرانه بیان می‌کند. او شیر را نمادی از روح الهی و آهو را نماینده‌ای از طبیعت انسانی می‌داند. در نگاه مولانا، شکار شدن آهو توسط شیر، به معنای رسیدن انسان به حقیقت مطلق و وحدت با خداست.
در بیت دوم، او به دوگانگی وجود انسان اشاره می‌کند؛ جایی که روح الهی در حجاب طبیعت انسانی پنهان است. مولانا هدف عشق الهی را عبور از این حجاب و پیوند انسان با حقیقت معرفی می‌کند.