جدیدترین اسرار ویرانه های امپراطوری روم+تصاویر

کولوسئوم

کولوسئوم یکی از ۷ عجایب جدید جهان در نظر گرفته می شود و تا به امروز بزرگترین آمفی تئاتر جهان است.

ساخت و ساز در سال ۷۲ پس از میلاد در زمان امپراطور وسپاسیان آغاز شد و هشت سال طول کشید تا به پایان برسد. پس از تکمیل، کولوسئوم به منبع مرکزی سرگرمی در امپراطوری روم تبدیل شد

تخمین زده می شود که ۵۰۰۰۰ تا ۸۰۰۰۰ شرکت کننده برای تماشای نبردهای گلادیاتورها، بازسازی تاریخی نبردهای معروف و دیگر نمایش های عمومی جمع می شدند. گاهی اوقات رومی ها حتی در این استادیوم نبردهای دریایی برگزار می کردند یا حیوانات وحشی مانند شیر را برای شکارچیان رها می کردند تا بجنگند.

کولوسئوم برای حدود ۵۰۰ سال به عنوان یک مکان تفریحی خدمت کرده است و از آن زمان تاکنون برای خدمات عمومی و اهداف مذهبی مورد استفاده قرار گرفته است.

دیوار هادریان

امپراطوری روم منطقه وسیعی را در بر می گرفت و از خاورمیانه به پرتغال و از شمال آفریقا تا جزایر بریتانیا می رسید. از میان تمام مرزهای همیشه در حال تغییر این امپراطوری، دیوار هادریان احتمالاً مشهورترین است.

در سال ۴۳ پس از میلاد، رومی‌ها از طریق بریتانیای کنونی لشکرکشی به سمت شمال را آغاز کردند و اگرچه مرز نفوذ روم گهگاه به سمت شمال در نوسان بود، دیوار هادریان به نشانه ثابتی از نفوذ روم در این منطقه تبدیل شد.

این دیوار ۸۰ مایلی همچنان پابرجاست، اگرچه بسیاری از ساختمان‌هایی که سربازان در آن زندگی می‌کردند یا نگهبانی می‌دادند از آن زمان تاکنون ناپدید شده‌اند. اما شما همچنان می توانید در جایی بایستید که سربازان رومی منتظر حملات بربرها بودند.

شهر سوخته پمپئی

در سال ۷۹ پس از میلاد، آسمان بالای شهر پمپئی تاریک شد زیرا کوه وزوویوس تا ۲۰ فوت خاکستر را به شعاع نزدیک به ۶ مایلی در اطراف آتشفشان تخلیه کرد. همه و همه چیز در این نزدیکی به طور کامل دفن و از روی زمین محو شد.

اسرار این سایت باستانی تا ۱۵۰۰ سال دیگر به طور کامل کشف نخواهد شد و تا ۲۰۰ سال دیگر نیز از نظر باستان شناسی کاوش نخواهد شد. امروزه شهر تقریباً به طور کامل حفاری شده است و بازدیدکنندگان می توانند آن را ببینند.

ساختمان‌ها، غذاها و حتی اجساد کاملاً در خاکستر نگهداری شده اند و بازدیدکنندگان می‌توانستند لحظات پایانی مردم را در مواجهه با یک فاجعه ببینند. موزاییک‌ها هنوز به رنگ کامل وجود دارند ، غذاها روی میزهایی که در آن سرو می‌شد، آماده اند و اجساد پوشیده از خاکستر افراد، در موقعیت‌هایی که برای مخفی شدن از انفجار، پناه گرفته اند، دیده می شوند.

معبد پانتئون

پانتئون معبدی است که در قرن اول پس از میلاد در مرکز روم ساخته شد و به خاطر مجسمه های خدایان در اطراف ساختمان به این نام نامگذاری شد. این بنا در طول سال‌ها تغییر کاربری داده است و قبل از تبدیل شدن به یک کلیسا در سال ۶۰۹ پس از میلاد به عنوان معبد عمل می‌کرد و بقایای دو تن از پادشاهان ایتالیا را در خود جای داده است.

امروزه پانتئون یک کلیسای کاتولیک است، اما بازدیدکنندگان همچنان می‌توانند بیایند و از گنبد سر به فلک کشیده و معماری کلاسیک رومی آن، شگفت زده شوند.

از زمان ساخت، پانتئون بزرگترین سقف گنبدی بتنی غیر مسلح جهان باقی مانده است، واقعیتی که سالانه بیش از شش میلیون بازدید کننده را به خود جذب می کند.

گنبد یک شاهکار مهندسی است. کارگران از بتن ریزی سنگین تری در اطراف پایه گنبد و سنگ سبک تر و متخلخل به سمت بالا استفاده کردند که باعث کاهش فشار روی گنبد شد

دخمه های رومی

از قرن دوم تا پنجم پس از میلاد مسیحیان رومی مردگان خود را در دخمه‌های زیرزمینی وسیعی در خارج از روم دفن می‌کردند چرا که در قوانین روم، دفن اجساد در محدوده شهر ممنوع بود.

بیش از شصت دخمه در اطراف شهر رم وجود دارد که از میان آنها پنج دخمه برای بازدید عموم آزاد است: دخمه های سن سباستیانو، سن کالیستو، پریسیلا، دومینیلا و سانتاگنیس. بسیاری از آثار باستانی که مرده‌ها با آن دفن می‌شدند یا به غنیمت گرفته شده‌اند یا در طول زمان بازیابی شده اند، اما بسیاری از کتیبه‌هایی که نشان می‌دهند مردگان چه کسانی هستند باقی مانده‌اند.

فروم رومی

در حالی که امپراطوری روم هزاران مایل را در بر می گرفت، ویرانه های قلب تپنده آن در مرکز خود رم باقی مانده است: فروم رومی. این فروم که توسط ساختمان‌های مذهبی، دولتی و تجاری احاطه شده بود، مکان اصلی برای جنبه‌های اجتماعی، سیاسی و تجاری زندگی رومی بود.

در مجمع، رویه های دولتی مورد بحث و رأی گیری قرار می گرفت و محاکمه های جنایی برگزار می شد. سرگرمی‌هایی مانند نبردهای گلادیاتوری و تولیدات تئاتر انجام می شد. جشن های عمومی برگزار می شد؛ و فروشندگان به طور گسترده اجناس خود را به بازار عرضه کردند.

معروف ترین سخنرانی مارک آنتونی برای ژولیوس سزار (که بعدها در ژولیوس سزار شکسپیر جاودانه شد ) در این انجمن ایراد شد و پس از آن معبدی که به سزار اختصاص داده شده بود در همان نزدیکی ساخته شد

این انجمن تا سال ۳۱۲ بعد از میلاد به رشد خود ادامه داد، عمدتاً با ساختمان های افتخار آمیز که بیشتر نمادین بودند تا کاربردی. در نتیجه، انجمن‌های دیگر به فعالیت‌های روزمره زندگی رومی مرتبط‌تر شدند و انجمن اصلی کاملاً متروکه شد. در قرن هشتم به دلیل عدم استفاده از آن شروع به فروپاشی کرد

در ۲۰۰ سال گذشته، باستان شناسان برای کشف ساختمان ها و مجسمه های باقی مانده در این منطقه، از جمله معبد معروف زحل، تلاش کرده اند.

راه آپین

گسترش سریع امپراطوری روم تا حد زیادی به کارآمدی جاده های رومی نسبت داده می شود.

در طول هزاره بعدی، آنها شبکه عظیمی را ساختند که قاره‌ها را دربرمی‌گرفت که شامل بیش از ۲۵۰۰۰۰ مایل جاده بود که به ضرب‌المثل معروف «همه راه‌ها به رم ختم می‌شود» در میان عموم شناخته شده است. معروف ترین این جاده ها، راه Appain است.

این راه از شهر رم در مرکز ایتالیا تا بریندیزی، شهری در سواحل جنوب شرقی ایتالیا امتداد داشت. این جاده به طول ۴۳۰ مایل برای حمل و نقل واحدها و تجهیزات نظامی و همچنین کالاهای تجاری در سرتاسر جنوب ایتالیا مورد استفاده قرار گرفت و حتی از بنادر براندیسی با یونان و مصر ارتباط گرفت.

امپراطوری روم غربی در اواسط قرن پنجم منحل شد و جاده از کار افتاد، اما در نهایت در قرن هجدهم راه جدید آپین در نزدیکی راه اول ساخته شد.

در حال حاضر، چند مایل اول راه آپین، که از فروم رومی شروع می شود، بازسازی شده و امروز ادامه دارد. گردشگران کنجکاو می توانند جاده باستانی را با سهولت نسبی بررسی کنند، اگرچه بقایای جاده به اندازه برخی مکان های دیگر متمرکز یا به خوبی حفظ نشده است. با این حال، این جاده شاید بیش از هر خرابه موجود دیگری در شکل گیری امپراتوری روم تأثیرگذار بود.

قنات سگویا

قنات سگویا که در سال ۱۹۸۵ به عنوان میراث جهانی یونسکو شناخته شد، نمادی جهانی از گستره وسیع امپراطوری روم است. این قنات که در مرکز اسپانیا قرار دارد، قابل توجه ترین ویرانه های رومی است که در سراسر اسپانیا پراکنده شده است.

تصویر نمادین قنات برای هویت شهر سگویا ضروری است، تا جایی که بر روی مهر این شهر نقش بسته است

این قنات یکی از ده ها قنات ساخته شده در سراسر امپراطوری روم بود که برای تامین آب شهر طراحی شده بود. آب را از چشمه های کوهستانی در ۱۱ مایل دورتر از شهر به پایین مسیری طولانی که توسط ۱۶۷ طاق پشتیبانی می شد، حمل می کرد.

مهندسی رومی آنقدر مؤثر بود که اسپانیایی ها تا سال ۱۹۷۳ به استفاده از قنات ادامه دادند، البته با برخی تعمیرات و ساخت و سازهای اضافی در طول سال ها. اما به لطف ساخت و ساز رومی و تلاش‌های حفاظتی، امروزه بازدیدکنندگان می‌توانند از قنات سر به فلک کشیده‌ای که بر فراز شهر سگوویا قرار دارد شگفت زده شوند.

پروژه Domus Aurea

پروژه Domus Aurea یا خانه طلایی، سازه ای بود که توسط امپراطور نرون پس از آتش سوزی بزرگ رم ساخته شد.

با تخریب بیش از ۷۰ درصد از شهر، از جمله کاخ قبلی نرون با عنوان Domus Transitoria، او فرصتی برای ایجاد قصر رویاهای خود یافت.

نرون خودش را در تمام جزئیات پروژه درگیر کرد و مطمئن شد که دقیقاً همانطور که او تصور می کرد، ساخته شده است. او تالارها و قسمت های ضیافت را با جواهرات و طلاهای مختلف تزئین کرد که برای تحت تاثیر قرار دادن همه کسانی که با امپراطور ملاقات می کردند طراحی شده بود. دیوارها با نقاشی های دیواری رنگارنگ پوشیده شده بود که قرن ها باقی مانده است.

در عرض یک دهه پس از مرگ نرون، ساختمان شیک و جواهرات را از بین بردند، زیرا نرون و تمام آنچه او ساخته بود توسط جانشینان مایه شرمساری تلقی می شد.

شهر اوستیا انتیکا

شهر اوستیا تنها ۱۶ مایل از مرکز رم فاصله داشت و به عنوان بندر اصلی امپراطوری عمل می کرد. در حالی که رم گنجینه های باستانی بسیاری را در خود جای داده است، Ostia Antica یک جایگزین فوق العاده برای تجربه خرابه های رومی است.

از آنجایی که اوستیا از شلوغی مرکزی شهر رم حذف شد، ویرانه‌های باستان‌شناختی آن بینش‌های جدیدی را در مورد جامعه روم آشکار می‌کند و برای قرن‌ها کم و بیش، مزاحمی نداشته است.

شبیه به کاوش در پمپئی، ویرانه های یافت شده در اینجا به بازدیدکنندگان اجازه می دهد تا کل شهر رومی را در اطراف خود تجربه کنند که هنوز پابرجاست.

این واقعیت که خط ساحلی از شهر دور است، سبب حفظ شهر در برابر فرسودگی اقیانوس شده است. شهر Ostia Antica با تئاترها، قلعه‌ها و موزاییک‌ها چیزهای زیادی را برای بازدیدکنندگان ارائه می‌کند تا با قدم گذاشتن در آن، تجاربی جالب داشته باشند.