زندگی الهام بخش تری فاکس؛ قهرمانی جهانی با یک پای آهنین + عکس

به گزارش سبک ایده آل، برخی او را فارست گامپ یک پا می نامیدند، مردی که پس از قطع شدن پایش شروع به دویدن در سراسر کشور کانادا کرد.نام او تری فاکس، یک ورزشکار کانادایی الاصل بود که عاشق دویدن و مسابقه بود. هنگامی که فاکس فقط ۱۸ سال داشت، تشخیص داده شد که او به نوعی سرطان استخوان که از زانو شروع می شود، مبتلا شده است. در نتیجه، او مجبور شد پای راستش را قطع کند.

فاکس در بیمارستان بستری شد و مجبور شد بیش از یک سال تحت شیمی درمانی قرار گیرد. با این حال، او نگرش مثبتی به زندگی داشت و تصمیمی متحول کننده برای زندگیش گرفت تا با الهام از سایر کودکان بیمارستان که برای زندگی خود می جنگیدند، تمام تلاش خود را برای جمع آوری پول برای آگاهی از سرطان انجام دهد.

در عرض چهار ماه، فاکس بیش از یک میلیون دلار برای تحقیقات سرطان جمع‌آوری کرد و با وجود پایان غم انگیز زندگی‌اش، به یکی از بزرگترین قهرمانان جهان تبدیل شد.

زندگی اولیه فاکس

فاکس در ۲۸ ژوئیه ۱۹۵۸ در منیتوبا به دنیا آمد، اما هشت سال پس از کودکی خود به بریتیش کلمبیا نقل مکان کرد. او بلافاصله اشتیاق شدیدی به ورزش پیدا کرد. فاکس علی رغم جثه کوچکش به عنوان یک بازیکن بسکتبال و همچنین برنده مسابقات کراس کانتری عالی بود و باعث شد که در دبیرستانش برنده عنوان ورزشکار سال شود.

هنگامی که فاکس ۱۸ ساله بود، در کالج ثبت نام کرد و بخشی از تیم بسکتبال نوجوانان در دانشگاه سیمون فریزر بود. یک روز که در حال رانندگی به خانه بود، با یک وانت تصادف کرد. فاکس در این تصادف زانوی راستش آسیب دید اما بیشتر به آن فکر نکرد و به بازی بسکتبال ادامه داد و انتظار داشت که درد در نهایت برطرف شود.

متأسفانه، درد به حدی بدتر شد که فاکس متوجه شد که باید آن را بررسی کند. تشخیص بسیار بدتر از آن چیزی بود که فاکس تصور می کرد، زیرا پزشکان به او گفتند که او نوعی سرطان استخوان دارد که از اطراف زانو شروع می شود.

بین پزشکان در مورد علت بیماری اختلاف نظر وجود داشت. فاکس معتقد بود که تصادف رانندگی منجر به آن شده است در حالی که پزشکان مخالف بودند. وقتی پزشکان گفتند که باید با پای او چه کار کنند تا سرطان را شکست دهد، فاکس کاملاً شوکه شد.

نبرد با سرطان

به فاکس گفته شد که جراحان باید پای راست او را تا بالای ران قطع کنند. پس از قطع عضو، باید شیمی درمانی را شروع کند. او ۵۰ درصد شانس برای زنده ماندن و زندگی داشت.

فاکس ۱۶ ماه شیمی درمانی را پشت سر گذاشت، بیشتر مردم از این شانس بد افسرده و ناراحت می شدند، اما فاکس رویکردی کامل را در پیش گرفت، همیشه لبخند می زد و شاداب می ماند. به او یک پای مصنوعی داده شد و تنها سه هفته پس از شروع شیمی درمانی، او در حال راه رفتن بود.

فاکس راه هایی برای سازگاری پیدا کرد. از او خواسته شد که به یک تیم بسکتبال با ویلچر کانادا بپیوندد و پس از چند ماه تمرین، به ادمونتون کمک کرد تا قهرمانی کشور را به دست آورد و به تیم ستارگان معرفی شد. او به پیشرفت خود ادامه داد و قبل از اینکه به شدت بیمار شود و دیگر نتواند بازی کند، دو عنوان ملی دیگر به دست آورد.

ماراتن امید

بسکتبال یک فعالیت مهم برای فاکس بود و در آنجا بود که او بیشترین تأثیر را داشت. در حالی که فاکس در بیمارستان در حال نقاهت پس از شیمی درمانی بود، انگیزه داشت تا کاری الهام بخش برای کمک به دیگران در مبارزه با سرطان، به ویژه کودکان، انجام دهد. او تصمیم گرفت یک دوی ماراتن از ساحلی به ساحل دیگر را انجام دهد که برای تحقیقات سرطان پول جمع آوری کند. او نام این ابتکار را ماراتن امید گذاشت

فاکس برای آمادگی در ماراتن، دویدن را با پای مصنوعی خود تمرین کرد. او به مدت ۱۸ ماه، ۳۱۰۷ مایل (۵۰۰۰ کیلومتر) دوید تا برای سفر آماده شود. در ۱۲ آوریل ۱۹۸۰، فاکس در قسمت شمال شرقی کانادا در سنت جانز، نیو فاندلند، کار خود را شروع کرد.

وقتی این دویدن شروع شد، افراد زیادی از آن اطلاع نداشتند و پول برای تحقیقات سرطان به کندی شروع شد. اما کم کم این خبر در رسانه ها منتشر شد. در زمانی که فاکس تنها یک چهارم راه را در سراسر کانادا طی کرده بود، او یک پدیده ملی بود و مردم برای دیدن او به خیابان ها سرازیر شده بودند. هدف او، توجه گسترده رسانه ها را به خود جلب کرد و هر روز افراد بیشتری کمک اهدا کردند.

فاکس تقریباً ۲۶ مایل در روز دوید و از کبک و انتاریو عبور کرد. مردم در امتداد خیابان ها صف کشیدند تا از او استقبال کنند و دیگران چندین مایل به او پیوستند که در امتداد بزرگراه می دوید. در تورنتو، جمعیتی ۱۰۰۰۰۰ نفری از او استقبال کردند. تخمین زده می شد که روزی که او وارد تورنتو شد، بیش از ۱۰۰۰۰۰ دلار کمک مالی فقط در این شهر جمع آوری کردند. ورزشکاران مشهوری از جمله بابی اور، او را ملاقات کردند.

فاکس علی رغم اینکه چند ساعت برای استراحت یا خواب صرف می کرد و با وجودی که بدنش آسیب دیده بود، از یک روز مرخصی خودداری کرد. به زودی، او شروع به سرفه های شدید کرد و مجبور شد توسط دکتر معاینه شود. در یک سپتامبر، ۱۴۳ روز پس از سفرش، او متوجه شد که سرطان به ریه هایش سرایت کرده است و بنابراین مجبور بود سرعتش را کاهش دهد.

فاکس علیرغم مرگ در ۲۸ ژوئن ۱۹۸۱، در سن ۲۲ سالگی، یک سنت سراسری را آغاز کرده بود. او دویدن را برای آگاهی از سرطان آغاز کرد و مردم به او کمک کردند تا آن را تمام کند. کانادا اکنون سالانه مسابقات تری فاکس را برگزار می کند که از ساحلی به ساحل دیگر در کانادا اجرا می شود و میلیون ها نفر در آن شرکت می کنند و به جمع آوری پول برای تحقیقات سرطان کمک می کنند.

میراث تری فاکس

تری فاکس برای بسیاری الهام بخش بود و تا به امروز از او به عنوان یک قهرمان ملی یاد می شود. ۱۴ جاده، ۱۵ مدرسه و یک بخش ۵۲ مایلی از بزرگراه ترانس کانادا به نام او وجود دارد.

میلیون‌ها نفر در بیش از ۳۰ کشور جهان هر ساله در مسابقه تری فاکس و سایر رویدادهای جمع‌آوری کمک مالی به نام او شرکت می‌کنند. در سال ۱۹۹۹، یک نظرسنجی ملی، فاکس را به عنوان “بزرگترین قهرمان کانادا” معرفی کرد و در سال ۲۰۰۴ با اهدای جایزه “بزرگترین کانادایی” پس از تامی داگلاس در رده دوم این کشور قرار گرفت.

در اولین سال فعالیت، فاکس نزدیک به ۲ میلیون دلار جمع آوری کرد. امروز بیش از ۹۰۰ میلیون دلار به نام فاکس برای تحقیقات سرطان به لطف کاری که او شروع کرد، جمع آوری شده است.