چگونه از پرخوری عصبی جلوگیری کنیم؟
یکی از داروهای موثر برای درمان این بیماری، داروی ضد افسردگی فلوکستین است. بررسی‌ها نشان داده که مصرف روزانه ۶۰ میلی‌گرم از آن، علائم این بیماری را تا بیش از ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.
به گزارش سبک ایده‌آل، برای درمان پرخوری‌های عصبی که با نام «بولیمیا» نیز شناخته می‌شوند، باید اهمیت ویژه‌ای برای مراقبت‌های روانپزشکی و روان‌شناختی قائل شد.
پرخوری عصبی یا «بولیمیا» یک اختلال خوردن همچنین یک اختلال روانپزشکی است؛ زیرا فرد پس از پرخوری سعی دارد به روش‌هایی عمدی بدنش را از آنچه خورده پاک کند.
این پاکسازی عمدی با هدف جلوگیری از افزایش وزن انجام می‌شود و برای این کار افراد به کارهایی مانند استفراغ عمدی، ورزش فراتر از توان بدن، استفاده نامناسب از ملین‌ها، تنقیه، استفاده از داروهای دیورتیک برای افزایش ادرار یا سایر داروها رو می‌آورند.
این بیماری اولین بار در سال ۱۹۷۷ میلادی توسط دکتر جرالد راسل، زمانی که در بیمارستان سلطنتی لندن مشغول به کار بود، شناسایی شد.
برخلاف باورهای رایج، در بیماری «بولیمیا» مشکل بیماران صرفا به غذاخوردن و تصویرشان از بدنشان برنمی‌گردد بلکه این بیماری در واقع بازتابی از مسائل روانی عمیق‌تر است.
اگرچه هنوز علل دقیق بروز این بیماری مشخص نیست اما برخی عوامل موثر در ایجاد آن شناخته شدند که عبارتند از:
عوامل بیولوژیکی: برخی افراد از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به این بیماری هستند؛
محیط اجتماعی: به عنوان مثال انتقاد مکرر توسط والدین؛
ویژگی‌های شخصیتی مانند عزت نفس پایین و ناامیدی؛ یا بسیار کمال‌گرا بودن.
تأثیرات فرهنگی و رسانه‌ای
تغییرات زندگی، استرس، تروما (منظور از تروما یک تجربه ناخوشایند و ناراحت‌کننده است که برای مدت طولانی شخص را تحت تأثیر قرار می‌دهد مانند طلاق؛ یا شوک شدید ناشی از یک ضربه روانی بسیار ترسناک یا ناخوشایند)
«بولیمیا» یک بیماری بسیار پیچیده است و درمان آن نیز نیازمند مراقبت طولانی‌مدت است. افرادی که از این نوع پرخوری عصبی رنج می‌برند، باید هم تحت نظر یک روانپزشک باشند و هم یک درمانگر متخصص در اختلالات خوردن.
یکی از داروهای موثر برای درمان این بیماری، داروی ضد افسردگی فلوکستین است. بررسی‌ها نشان داده که مصرف روزانه ۶۰ میلی‌گرم از آن، علائم این بیماری را تا بیش از ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.
گاهی اوقات نیز ممکن است که روانپزشک یک داروی ضد روان پریشی را برای چنین بیماری تجویز کند، اما با دوز کمتری نسبت به بیماران اسکیزوفرنی.
افرادی که از بیماری «بولیمیا» رنج می‌برند تا حدودی دید تحریف شده‌ای از واقعیت دارند و نمی‌توانند قضاوت کنند که چه مقدار غذا برایشان مناسب است، بنابراین داروهای ضد روان پریشی ممکن است به آنها کمک کنند.
با این حال، بهبودی کامل بدون داشتن ترکیبی از «درمان‌های پزشکی با روان درمانی» به‌ندرت حاصل می‌شود و به نظر می‌رسد که «درمان شناختی رفتاری» یا (CBT) موثرتر از سایر شیوه‌های درمان باشد.
این شیوه درمانی بر اصلاح افکار و رفتارهای روزمره فرد تمرکز می‌کند و به بیماران آموزش می‌دهد که چگونه با استرس یا احساسات منفی متفاوت از آنچه قبلاً عادت داشتند کنار بیایند.
افراد مبتلا به پرخوری عصبی و بی‌اشتهایی، هر دو از «درمان شناختی رفتاری» سود می‌برند و اغلب نیز تحت الگوی درمانی یکسانی قرار می‌گیرند.
همچنین غیرمعمول نیست که شخصی در یک مقطع زمانی هر دوی این بیماری‌ها را داشته باشد. یک درمانگر می‌تواند به بررسی و مقابله با علل زمینه‌ای و ریشه‌های چنین پرخوری عصبی کمک کند.
شیوۀ «گروه درمانی» نیز برای مبتلایان به «بولیمیا» توصیه شده است، البته برخی با آن موافق نیستند زیرا ممکن است به فرصتی برای مبتلایان به پرخوری عصبی تبدیل شود تا ایده‌هایشان درباره چگونگی پاکسازی بدن از غذاهایی که خوردند را با هم به اشتراک بگذارند.
بیماری «بولیمیا» همچنین می‌تواند منجر به پدیدار شدن بیماری‌های دیگری از جمله کم آبی بدن، عدم تعادل الکترولیت، فرسایش لثه و دندان، ناباروری و غیره شود.
در موارد شدید نیز ممکن است باعث حمله قلبی و حتی مرگ شود.
اگر از «بولیمیا» رنج می‌برید یا فکر می‌کنید که چنین بیماری دارید، فوراً به دنبال کمک باشید و بدانید که مجبور نیستید به تنهایی با این بیماری مبارزه کنید.
مراکز درمانی وجود دارند که یک پشتیبانی طولانی‌مدت و مشاوره را ارائه می‌دهند. آنها همچنین ممکن است یک برنامه غذایی پیشنهاد کنند تا شما از آن پیروی کنید.
این کار کمک می‌کند که دائماً وزن معیار خود را در ذهن داشته باشید، از نگاه کردن زیاد به آینه خودداری کنید و از وبسایت‌ها و مجلاتی که زنان لاغر را زیبا نشان می‌دهند، دوری کنید.
روند بهبودی طولانی و گاهی اوقات بسیار سخت است اما قطعا امکان‌پذیر است. عزم، پشتکار و میل به بهتر شدن برای رسیدن به بهبودی کامل ضروری است.