دکتر ماحوزی:عشق الهی برای آرامش نیست؛ برای شکستن نفس است+فیلم

به گزارش سبک ایده آل، در برنامه اخیر «سروش»، دکتر ماحوزی به تحلیل یکی از ابیات ماندگار مولانا پرداخت که مضمون اصلی آن، ماهیت تحول‌آفرین و دگرگون‌کننده عشق الهی است. او تأکید کرد که در نگاه مولانا، عشق واقعی نه برای آسایش و لذت‌جویی، بلکه برای بیداری انسان و زدودن پرده‌های نفس و خودپرستی نازل می‌شود.

در بخشی از این ابیات آمده است: «عاشقی بر من، پریشانت کنم / کم عمارت کن که ویرانت کنم» ماهوزی توضیح داد که «پریشانی» در اینجا معنای منفی ندارد؛ بلکه اشاره به شکستن ساختارهای ظاهری و عادت‌های ذهن محدود انسان دارد. به‌گفته او، «ویرانی» در عرفان، مقدمه تجلی حقیقت است؛ جایی که انسان از «خودِ کوچک» خالی می‌شود تا برای ظهور «خودِ الهی» آماده گردد.

او همچنین در شرح بیت: «گر دو صد خانه کنی زنبوروار / من تو را بی‌خانه و مانت کنم» گفت که مولانا رهایی از هرگونه تعلق و پناه گرفتن در غیر خدا را یادآور می‌شود. این «بی‌خانه شدن» نه از سر فقدان، بلکه یافتن خانه اصلی یعنی ذات الهی است.

ماهوزی در پایان افزود که حیرت، نتیجه نهایی عشق است؛ جایی که عقل فرو می‌ریزد و دانایی بشری در برابر زیبایی و حضور مطلق الهی رنگ می‌بازد. او این حالت را «نادانی مقدس» نامید، دانایی‌ای که ورای کلمات و مفاهیم قرار دارد.