
جنگ ویتنام؛ تقابل فناوری پیشرفته آمریکا با خلاقیت چریکی ویتکنگها
آمریکا در جنگ ویتنام از حسگرهای لرزهای برای شناسایی استفاده از کرد، اما نیروهای ویتکنگ با روشهایی خلاقانه این فناوریها را فریب دادند.
به گزارش سبک ایده آل ، جنگ ونام یکی از عجیب ترین و متفاوت ترین نبردهای قرن بیستم بود. بهویژه از نظر روشهای شناسایی و تقابل میان فناوری و خلاقیت چریکی. ارتش آمریکا برای مقابله با نیروهای چریکی وکنگ، به جای اتکا به روشهای سنتی، از تاکتیکهایی نوین بهره گرفت.
استفاده آمریکا از حسگرهای پیشرفته
یکی از شگفتانگیزترین روشهایی که ارتش ایالات متحده در جنگلهای انبوه ویتنام بهکار گرفت، بهرهگیری از حسگرهای لرزههای و بویایی بود. این حسگرها طراحی شده اند که برگ یا شاخه درخت به نظر برسند و از هواپیما در مناطق مشکوک رها میشدند.
این تجهیزات با بالا قادر بودند لرزشهای ناشی از قدم زدن انسان و حتی بوی عرق بدن سربازان دشمن را شناسایی و ثبت کنند.
خلاقیت ویتکنگها در مقابل فناوری
در برابر این فناوری، نیروهای ویتکنگ واکنشهایی زیرکانی و خلاقانه نشان دادند. آنها برای گمراهکردن این حسگرها، گلههایی از گاو را در مسیرهای حرکتی خاص میدادند یا حتی کیسههای حیوانات را از شاخههای درختان آویزان میکردند تا حسگرهای بویایی را فریب دهند.
این ترفندها باعث شد ارتش آمریکا اشتباه کند و نمیتواند مسیر حرکت و کنگها را تشخیص دهد.
نتیجهگیری: جنگی میان تکنولوژی و ابتکار
در جنگ ویتنام، رویارویی فناوری پیشرفته با خلاقیت بومی و چریکی، این نبرد را به یکی از متفاوتترین جنگهای تاریخ تبدیل کرد. ارتش آمریکا با وجود تمام تجهیزات و فناوریهای نوین، در برابر هوش بومی و توانپذیری ویتکنگها با چالشهای فراوانی مواجه شدند.