سلامت

در این ساعات ناآرام، چطور از خود و عزیزان‌مان مراقبت کنیم؟

در این شرایط سخت که همه‌ی ما با اضطراب و نگرانی روبه‌رو هستیم، احساسات ناخوشایند مثل خشم و اضطراب کاملاً طبیعی‌اند. نگرانیِ ما پاسخی انسانی به وضعیتی است که تجربه می‌کنیم.

به گزارش سبک ایده‌آل، اما در چنین موقعیتی، بسیار مهم است که بدانیم چه کسانی در اطراف‌مان نیاز بیشتری به مراقبت دارند و نقش خود را بهتر بشناسیم: آیا بیشتر می‌توانیم مراقبت‌کننده باشیم یا خودمان نیازمند حمایت هستیم؟

شناسایی گروه‌های حساس‌تر

کودکان، نوجوانان، سالمندان و کسانی که دسترسی راحتی به اخبار درست ندارند، بیشتر آسیب‌پذیرند. بسیاری از بزرگسالان در این شرایط می‌توانند نقش مراقبت‌کننده را داشته باشند؛ این مراقبت، علاوه بر حمایت از دیگران، می‌تواند به آرامش خود ما هم کمک کند.

مراقبت آگاهانه، نه انکار شرایط

تلاش برای عادی نشان دادن همه‌چیز یا سکوت درباره آنچه رخ داده، راه مناسبی نیست. گفتگو درباره اتفاقات، مخصوصاً با زبان ساده و متناسب با سن افراد، می‌تواند اضطراب را کاهش دهد و به درک بهتر اوضاع کمک کند.

اگر کسی آمادگی حرف زدن نداشت، او را تحت فشار قرار ندهید. آنچه بیش از همه به آن نیاز دارد، درک و پذیرش احساساتش است، نه تغییر دادن آن‌ها.

مثلاً، به‌جای جملاتی مثل «چرا اینقدر نگرانی؟» می‌توانید بگویید: «می‌فهمم که نگرانی، من هم همین‌طورم.»

شیوه‌های متفاوت مدیریت اضطراب

هر فردی به روش خودش اضطرابش را مدیریت می‌کند:

یکی با شوخی کردن و خندیدن

دیگری با کتاب خواندن در سکوت

و شخص دیگر با دنبال کردن اخبار.

تا جایی که این واکنش‌ها به کسی آسیب نزنند، به شیوه‌های متفاوتِ افراد احترام بگذاریم.

حفظ تعادل بین آرامش و پذیرش احساسات

نه وحشت‌زده شدن و نه بی‌تفاوتی کامل راه‌حل مناسبی نیستند. آنچه کمک‌کننده است، حفظ تعادل بین پذیرش اضطراب خود و دیگران و یادآوری این نکته است که شرایط فعلی گذرا است. ما قبلاً هم از بحران‌ها عبور کرده‌ایم، و این‌بار هم عبور خواهیم کرد.

کودکان و نوجوانان، رفتار و گفتار ما را می‌بینند و به آن توجه دارند، حتی اگر چیزی نشان ندهند. مراقب واکنش‌های خود باشیم. اگر ما را آرام و مطمئن در برخورد با احساساتمان ببینند، احتمالاً می‌توانند الگوی بهتری داشته باشند.

و در نهایت

اگر در جایگاه مراقبت‌کننده هستید، تلاش کنید در حد توان‌تان حضور آرامی برای دیگران داشته باشید.
اگر خودتان نیازمند تکیه‌گاه هستید، از بیان آن نترسید.

ما در نوجان کنار شما هستیم؛ نه برای انکار یا حذف اضطراب، بلکه برای همراهی در عبور از آن.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا