لوازم تشکیل یک رابطه مثبت میان والدین با فرزندان

این سوال را از خودتان بپرسید:چه چیزی والدینی ایده آل را می سازد؟حتی اگر پدر و مادر راه های مختلفی را انجام دهند، پاسخ تقریبا یکسان است:

انتظارات:کاهش نظارت در محیط خانه ؛پدر و مادر روی کارهای کودکشان سرپوش می گذارند و آنها را در موقعیت های منفی نجات می دهد. والدین سخت گیر، دستورالعمل ها را بلند می گویند و کنترل می کنند ، اکثر والدین از مکان عشق می آیند، اما ویژگی های شخصیتی و ناامنی آنها، اغلب رفتارشان را تحت تاثیر قرار می دهد بنابراین چگونه می توان یک رابطه مثبت با فرزند خود را تضمین کرد، در حالی که اجازه داده نمی شود که ویژگی های شخصی بروز داده شوند؟

به همان اندازه که این جمله ترسناک به نظر می رسد، شکست به کودکتان درس می اموزد. راهنمایی و مشاوره دهید، اما کنترلشان نکنید. کودکان باید بتوانند تصمیمات خودشان را اتخاذ کنند، که یک مهارت ضروری برای آینده آنهاست این، به رابطه و برقراری استقلالشان کمک خواهد کرد.

یک مثال برای این موضوع تکالیف منزل است، که در آن یا به پاسخ دادن به سوالات انجام می شود، یا به طور مداوم به آنها برای تکمیل کارشان یاد اوری می کنید که نتیجه ازار دهنده خواهد بود.این، به تنهایی میتواند تأثیر منفی بر روی رابطه شما داشته باشد، هر دو طرف احساس خشم و ناآرامی میکنند.

3 مرحله ای که رابطه والدین و فرزندان را مستحکم تر می کند

نحوه ارتباط صحیح والدین با فرزندان

تلفن ها، تلویزیون ها، رایانه ها را خاموش کنید و برای صحبت کردن کنار هم بنشینید.زمان شام خوردن یک زمان عالی برای این کار است، اما همیشه به دلیل فعالیت و مشاغل افراد امکان پذیر نیست. تقریبا در روز هر 15 دقیقه برای صحبت های صمیمی وقت بگذارید. لازم نیست که در مورد معنی زندگی صحبت کنیم، بلکه می تواند ساده باشد مثل اینکه بپرسید امروزت چگونه گذشت، یا برنامه آخر هفته را چید تمام این مکالمات، خطوط ارتباطی را باز می کنند، بچه ها نیاز به اطمینان دارند که والدین همیشه با هم صحبت می کنند، مهم نیست که زندگی چقدر سخت باشد.

3 گام اساسی در برقراری ارتباط موثر والدین با فرزندان

قوانین را از دوران کودکی وضع کنید، والدین قوانینی مانند اینها وضع می کنند:”دست نزن، خیلی داغ است”، “برادرت را نزن”، “روی دیوارها نقاشی نکن”، “آن لباس را تن سگ نکن”. این لیست بی پایان است، اما قوانین ناشی از عدم رعایت قوانین، دارای بیشترین اعتبار در رابطه والدین و فرزندان است.

اگر تهدید برای عدم انجام یک قانون وجود داشته باشد، باید انجام شود اگر نه، کودکان احساس می کنند که می توانند قوانین را مجددا انجام ندهند و منجر به ناامنی می شود، که این به علت فقدان مرزها است. مطالعات متعددی ثابت کرده اند که انسان نیاز به ساختار و قوانین دارد تا بتواند صعود کند و احساس امنیت کند، و به نوبه خود تعامل با فرزندان را بهتر می کند.