راز زن مومیایی زنده به گور شده+تصاویر

کشف رمز و راز مومیایی زن جیغ به مرحله تازه ای رسیده است تجزیه و تحلیل نشان می دهد که زن مصری 3500 سال پیش در حالی که جیغ می کشید در حالی که جسدش با دهانش کاملا باز مومیایی شود مرده است.

وقتی پای مرگ به میان می آید، بیشتر ما امیدواریم که درگذشتی آرام و بدون درد داشته باشیم. اما ظاهرا زیبای مصری در این قضیه به شدت کم شانس بوده است.

این مومیایی اولین بار در سال 1935 کشف شد، زمانی که یک باستان شناس تابوت چوبی واقع در زیر مقبره معمار سنموت، که در سال 1464 قبل از میلاد درگذشت، کشف کرد.

این تابوت جسد مومیایی شده زنی ناشناس را با یک کلاه گیس سیاه و دو حلقه اسکراب در نقره و طلا نگه داشت – اما چیزی که بیش از همه نظر باستان شناسان را جلب کرد، قیافه او بود. با دهانی کاملا باز، گویی در ناله قفل شده بود، او را «زن جیغ» نامیدند.

اکنون محققان از پیشرفته ترین تکنیک های علمی برای بررسی این مومیایی و اطلاع از زندگی و مرگ او استفاده کرده اند. تکنیک‌های اسکن پیشرفته نشان داد که زن رو به بالا دراز کشیده و پاهایش را دراز کرده و دست‌هایش را بالای کشاله ران جمع کرده است. او فاقد چندین دندان بود – احتمالاً قبل از مرگ از دست داده است – و قد او در زندگی حدود 1.54 متر بود.

تصاویر سی تی تخمین زد که او در زمان مرگ تقریباً 48 سال داشت و از آرتریت خفیف ستون فقرات رنج می برد. تجزیه و تحلیل نشان داد که زن جیغ با درخت عرعر و کندر مومیایی شده بود – مواد گران قیمتی که باید به مصر وارد می شد.

به گفته محققان، به نظر می رسد نادر بودن و هزینه مواد مومیایی کردن، این موضوع را رد می کند که فرآیند مومیایی کردن بی دقت بوده و مومیایی کنندگان به سادگی از بستن دهان او غفلت کرده اند.

دکتر سحر سلیم، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه قاهره، گفت: “حالت جیغ زدن مومیایی در این مطالعه می تواند به عنوان یک اسپاسم جسد خوانده شود، که به این معنی است که زن در اثر عذاب یا درد مرده است.” اسپاسم جسد شکل نادری از سفتی عضلانی است که معمولاً با مرگ‌های خشونت‌آمیز تحت شرایط فیزیکی شدید و احساسات شدید همراه است.

این یافته ها که در مجله Frontiers in Medicine منتشر شده است، همچنین نشان می دهد که هیچ دلیل واضحی برای مرگ وجود ندارد. این مومیایی همچنین با مغز، دیافراگم، قلب، ریه ها، کبد، طحال، کلیه ها و روده اش کشف شد.

این یک تعجب بود، روش کلاسیک مومیایی کردن در پادشاهی جدید – بین سال های 1550 تا 1069 قبل از میلاد – شامل برداشتن همه این اندام ها به جز قلب بود.